Identiteitscrisis is een wat groot woord voor wat ik doormaak momenteel maar ik vind het wel een leuk woord. Misschien is disbalans een beter woord.

Disbalans
Sinds ik de keuze heb gemaakt om vanuit mijn eigen naam te gaan werken is er het een en ander gaande hier in huize van Elst. Ik ben lichtelijk uit balans. Ik merkte het in het begin aan onzekerheid die weer de kop op stak. Als mensen mij vroegen wat ik doe dan wist ik simpelweg even niet wat ik moest zeggen.

Al ruim 10 jaar DressCoach
Al meer dan 10 jaar zeg ik dat ik DressCoach ben. Dit voelde als een soort perfecte jurk. De naam zat me als gegoten. Nu ik heb besloten om onder mijn eigen naam te gaan werken weet ik even niet zo goed wat ik moet zeggen, raar maar waar. De naam de DressCoach, die perfecte jurk, die past me niet meer. Ik ben haar ontgroeid een soort van. Een beetje dikker en ouder geworden misschien. Anyway, ze past me niet meer. Daarom ook het besluit om vanuit glancy.nl te gaan werken.

Feitelijk niks anders
Feitelijk ga ik niks anders doen alleen werk ik vanuit mijn eigen naam. Alleen hoe ik dat dan in 1 zin uitleg aan mensen was me nog niet helemaal duidelijk. Grappig want eigenlijk is het nog nooit zo duidelijk geweest in mijn hoofd en voor mijn gevoel. DressCoach.nl is zometeen alleen nog voor de opleiding waarbij ik andere vrouwen opleid tot DressCoach en vanuit Glancy.nl bied ik dé ultieme kant en klaar formule aan voor personeelsdagen, namelijk de zogenaamde Voel je fantastisch dag. Zo duidelijk als wat eigenlijk.

Waarom dan toch die disbalans
Na wat innerlijk onderzoek bij mezelf kom ik tot de conclusie dat het alles met de verandering te maken heeft. Niks meer niks minder. Ik hou van verandering maar deze voelt als soort van spannend. Oude patronen steken weer de kop op als:
zou je dat nou wel doen en
ben je wel goed genoeg en
ben je het wel waard om jou in te huren.

Best raar
Vind ik eigenlijk zelf want het is niet anders dan ik al deed. Is toch een soort van rode draad in mijn leven dat ik toch iedere keer weer denk dat ik niet goed genoeg ben. Dat ik dan opeens weer denk dat ik een opleiding moet gaan volgen zodat ik ‘recht van spreken heb’. Rationeel kan ik het allemaal wel processen maar mijn gevoel schiet alle kanten op.

Hakken, het moet niet gekker worden
Sinds heeeeele lange tijd draag ik dus ook weer hakken. Ha, het moet niet gekker worden! Echt geloof me, als iemand zichzelf hier verbaasd dan ben ik het wel.
Zo lang heb ik me heel ‘stevig’ op platte schoenen gevoeld. En opeens was er de enorme behoefte om hakken te dragen. Ik merk ook dat ik ze steeds vaker aan trek de laatste tijd. Toen ik dit van de week aan een vriendin vertelde kwam ik opeens tot de ontdekking waar die hakken blijkbaar voor staan voor mij op dit moment.

Letterlijk en figuurlijk naar een hoger niveau
Dit is het! Ik til mezelf met die hakken zowel letterlijk als figuurlijk naar een hoger niveau. Hoe symbolisch is dat?!
Ik vind het nog steeds een rare gewaarwording dat ik na al die jaren platte schoenen te hebben gedragen opeens deze behoefte voel. Maar goed, ik denk dat ik het maar even toe sta voor mezelf en bijkomend voordeel is dat ik toch snel 8 centimeter erbij smokkel en die kan ik best gebruiken af en toe met mijn 1.63 m 😉

Ondertussen
Werk ik achter de schermen gewoon door aan mijn nieuwe elevatorpitches en nieuwe sites. Ook heb ik besloten dat ik de volgende stap mag nemen in dit stukje en heb ik een afspraak gemaakt om De Reis naar Binnen te maken om te kijken wat ik hier nog op kan lossen. Zo neem ook ik dus iedere keer weer een stap en heb ik met mezelf afgesproken dat die hakken van tijdelijke aard zijn want er gaat voor mij nog steeds niks boven een paar lekker zittende sneakers.

Herken jij bovenstaand verhaal? Deel je met me wat het bij jou is/was?