Ik wens je genoeg

Op dag zes van onze vakantie in Alicante gebeurde er iets bijzonders. Het heeft me dagen bezig gehouden.

We ontmoetten een man wiens verhaal en woorden me enorm raakten.
Ik zat met Firy te lunchen op een terras in het oude gedeelte van de stad.  Er liep een man langs, die er nogal smoezelig uit zag. Hij liep op blote voeten en had een stuk karton onder zijn arm waarop stond geschreven;

Para drugs & alcohol

Later legde de man uit waarom dit bord.
Hij zei tegen Firy;

‘WoW, you are THE most beautiful Girl I have ever seen in THE whole world!’

Een beetje ongemakkelijk antwoordde Firy netjes met ‘oh thank you’.

We schonken de man verder geen aandacht dus hij liep door.

Ongeveer een half uur later toen we richting het strand liepen kwamen we de man weer tegen en zei hij wederom in het Engels hoe mooi Firy was. Toen vroeg hij aan Firy waar ze vandaan kwam in het Engels en toen hij doorhad dat we uit Olanda kwamen begon hij opeens Nederlands tegen ons te praten.
Waaaat?
Ok. Even schakelen.
Mijn nieuwsgierigheid overwon het weer eens want ik wilde van alles weten. Waarom op blote voeten, wat deed hij hier, was hij alleen, had hij onderdak, had hij wel te eten, waar leefde hij van en de laatste vraag die ik hem stelde was of hij gelukkig was.

Deze man raakte mij enorm. Niet alleen om het feit dat hij een aantal keren tegen Firy zei hoe mooi en bijzonder ze was, wat mij ook raakte want deze man had voelbaar mensen kennis, maar vooral zijn verhaal raakte mij.

Het verhaal van deze man in het kort want we hebben zeker wel een half uur met hem staan praten.

Hij vertelde dat hij vroeger in Nederland muzikant was, 80 a 90 uur in de week werkte, met Doe Maar & Anouk had gewerkt en programmeur was. Dat stuk over muzikant zijn was overigens het enige in zijn verhaal wat ik in twijfel trok, nadat hij een paar keer een stukje voor ons ging zingen, maar dat terzijde. Hij was verslaafd aan cocaïne, heroïne en drank vroeger. Waarvan dat laatste nog steeds wel een klein ‘probleempje’ was zei hij maar dat had hij me niet hoeven vertellen want dat rook ik zelf wel. Ik heb helaas een neus voor alcohol verslaving.
Hij was al 17 jaar aan het lopen, op blote voeten, en had al 44.000 kilometer gelopen en heel veel van de wereld gezien. Hij had ongeveer 7 euro op zak en verder niks behalve de kleding die hij droeg en dat stuk karton waarop stond

Para drugs & alcohol.

Dat vond hij grappig want dat bord was een joke zei hij en hij had nog nooit gebedeld. Soms zat hij gewoon ergens en dan kreeg hij wat te eten of wat geld maar hij had er nog nooit om gevraagd. De meest lieve en zorgzame mensen wonen volgens hem in Marokko. Daar plukten mensen hem gewoon van straat en namen hem mee naar huis en gaven hem thee en eten. Het raakte hem toen hij het vertelde, mij raakte het ook.

Hij ging nu richting zijn moeder lopen die in Frankrijk woont met zijn zus. Daar verheugde hij zich enorm op want dan kon hij overdag weer een beetje werken als programmeur en ‘s avonds kon zijn moeder lekker eten voor hem maken.
Hij ging regelmatig naar de kerk om te bidden en vroeg andere mensen ook vaak om voor hem te bidden.

Hij wilde niet terug naar Nederland vanwege Wilders en zijn aanhangers. ‘Dat hoort niet zo’, zei hij en het maakte hem ook bang want hij zei ‘iedereen is voor mij gelijk, waar je ook vandaan komt, welk geloof, seksuele geaardheid of kleur dan ook,  we zijn allemaal gelijkwaardig en ik hou van verbinding.’

De tranen begonnen nu echt te prikken in mijn ogen. Wauw wat een bijzondere man. Wat een intrigerend verhaal!

Ik stelde hem mijn laatste vraag;

Ben je gelukkig? 

En volkomen ontroerd zei hij;
‘Ik ben de gelukkigste man op aarde!’

Er schoot even door mijn hoofd dat ik een paar dagen geleden iets op Facebook had gezien wat ik mooi vond dus gaf ik hem geld en zei tegen hem;

Ik wens je genoeg van alles wat je nodig hebt en zult hebben.

En we namen afscheid.

De hele dag bleef het door mijn hoofd gaan. Deze man die niks maar dan ook echt niks had, zijn eigen leven had gered door weg te gaan uit Nederland, weg van de drugs, de hele wereld al bijna had gezien, zoveel had mee gemaakt, zoveel had gelopen, zo welbespraakt en op de hoogte van alles. Ik kon niks anders dan een buiging voor hem maken en al het geluk en liefde van de wereld wensen en mijn eigen les hieruit halen.